1. Star Trek Into Darkness [สตาร์ เทรค ทะยานสู่ห้วงมืด / เจ.เจ. เอแบรมส์]
เป็นภาคต่อของหนังในดวงใจเมื่อปี 2009 ที่ทำให้เรารู้สึกฟินตั้งแต่ช่วงไตเติลเปิดเรื่อง
มันมาพร้อมกับฉากหน้าจดจำหลายฉาก ที่ไม่ใช่มีแค่เทคนิคพิเศษอันน่าทึ่ง แต่ยังรวมไปถึงการเล่นกับอารมณ์คนดู โดยเฉพาะกับผู้ที่ชื่นชอบสตาร์ เทรคเป็นพิเศษ ที่อาจกรี๊ดได้ในหลายฉาก หนังมีความซีเรียส แต่ก็ยังคงกลิ่นอายความเป็นไซไฟอวกาศแสนสนุกตามแบบฉบับเจ.เจ. เอแบรมส์ ที่มีทั้งมุมกล้องแปลกตา ฉากแอคชั่นที่สร้างสรรค์ต่อยอด นำฉากจากภาค The Wrath of Khan มาทำใหม่ที่ทำให้เราขนลุกเกรียว เป็นหนังที่แม้ดูซ้ำ ๆ ก็ยังมีความรู้สึกเหมือนดูครั้งแรก และทำให้น้ำตาซึมหลายครั้ง ฉากที่ทรงพลังที่สุดคือ การไล่ล่าในวาร์ป สปีด / ฉากการพุ่งตัวในอวกาศจากยานเอนเตอร์ไพรส์ / ฉากที่ห้องปฏิกรณ์ หนังยังนำคำพูดสุดคลาสสิค "ศัตรูของศัตรู" มาตีแผ่ได้อย่างน่าสนใจ และทำให้เรายิ่งรักกัปตันเคิร์กกับลูกทีมแห่งยานเอนเตอร์ไพรส์มากขึ้นจนถึงขั้นผูกพัน แถมยังแอบให้ความรู้สึก "มันดูมีอะไร" ระหว่างเคิร์กกับสป็อคด้วย
2. Pacific Rim [แปซิฟิค ริม สงครามอสูรเหล็ก / กิลเลอโม เดล โทโร]
3. Gravity [กราวิตี้ มฤตยูแรงโน้มถ่วง / อัลฟองโซ่ คัวร็อง]
ครั้งแรกที่เห็นรู้สึกว่าพล็อตเรื่องมันช่าง minimal เสียจริง ๆ กับการพยายามเอาตัวรอดในอวกาศของคนสองสามคน ซึ่งเนื้อเรื่องมันก็เหมือนจะมีอยู่แค่นั้นแต่กลับปรากฏออกมาในสเกลที่ยิ่งใหญ่ระดับโลก เป็นหนังที่มีการสร้างเทคนิคพิเศษโดดเด่นเป็นนวัตกรรม ทำให้เรารู้สึกหลุดคว้างหลงอยู่ในอวกาศไปพร้อม ๆ กับตัวละคร มันสามารถสร้างบรรยากาศที่ทั้งสวยงามและน่าสะพรึงกลัวของอวกาศที่ทั้งหนาวเหน็บและดำมืดไปพร้อม ๆ กัน การเดินเรื่องอาจออกมาแนวตามสูตร แต่อย่างหนึ่งที่ไม่เหมือนใครแน่ ๆ คือเรื่องนี้เป็นหนังอวกาศที่ใช้ลองเทคยาวถึงสิบกว่านาทีในการเปิดเรื่องที่ต้องขอคารวะ บวกกับการสร้างสภาวะสมจริงของ "ไม่มีเสียงในอวกาศ" อย่างที่หนังเรื่องอื่นใส่เอฟเฟกต์ระเบิดตู้มต้ามดังกระหึ่มทั้งที่เสียงเดินทางในสุญญากาศไม่ได้ แถมด้วยดนตรีประกอบที่เข้ามาเร้าหัวใจจนเราขนลุก และจริง ๆ แล้วทั้งเรื่องก็สอดแทรกปรัชญาการใช้ชีวิตและเอาตัวรอด ที่มาในเชิงสัญลักษณ์ของภาพและสถานการณ์ที่เข้ามาทดสอบดร. ไรอัน สโตน (แซนดร้า บูลล็อค) ว่าจะเลือกยอมจำนนกับความโหดร้ายเย็นชาของอวกาศหรือทนสู้ฝ่าฟันต่อไปเพื่อกลับสู่โลกที่อบอุ่นและสว่างสดใส
4. Fast And Furious 6 [ เร็วแรงทะลุนรก 6 / จัสติน ลิน]
ปล. เมื่อพูดถึง The Fast ก็ยังช็อคไม่หายกับการจากไปของพอล วอล์คเกอร์ ที่เป็นคู่พระเอกกับวิน ดีเซลมาตั้งแต่ภาคแรกของแฟรนไชส์นี้ ก็ขอให้พักผ่อนอย่างสุขสบาย เราจะจดจำความประทับใจที่พอลได้มอบให้เราผ่านภาพยนตร์ตลอดไป
5. MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY [นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์]
6. Elysium [เอลลิเซี่ยม / นีล บลอมแคมป์]
7. The Internship [คู่ป่วนอินเทิร์นดูโอ้ / ชอว์น เลวี่] + Jobs [สตีฟ จ็อบส์ อัจฉริยะเปลี่ยนโลก / โจชัว ไมเคิล สเติร์น]
The Internshipเป็นเรื่องของเซลส์แมนเพื่อนซี้วัยทำงานที่ต้องถูกลอยแพเมื่อบริษัทที่ทำงานอยู่ปิดตัวลง เลยต้องหางานทำใหม่ ขณะที่บิลลี่ (วินซ์ วอห์น) เสิร์ชหาตำแหน่งงานว่างอย่างเคว้งคว้าง แต่แล้วชื่อของไอ้เว็บที่ใช้เสิร์ชอยู่เนี่ยมันก็ช่างโดดเด่นเสียจริง ๆ ก็เลยตัดสินใจไปฝึกงานกับ Google มันเสียเลย! เผื่อว่าจะส้มหล่นได้ทำงานกับบริษัทดิจิตอลยักษ์ใหญ่ระดับโลก จริง ๆ ไม่ได้ชอบดูหนังตลกของฝรั่งเท่าไหร่ แต่เพราะมันเกี่ยวกับ Google เลยสนใจอย่างยิ่ง รู้สึกเลยว่าหนังมัน Fresh มาก และถ่ายทอดบรรยากาศของออฟฟิศบริษัทที่ใคร ๆ ใฝ่ฝันออกมาได้อย่างยั่วยวนใจ สองพระเอกเป็นคนวัยผู้ใหญ่ที่โตมากับโลกอะนาล็อก แต่ดันทะลึ่งไปสมัครงานกับบริษัทจ้าวเทคโนโลยี เพราะเชื่อมั่นในทักษะการชักจูงใจและแถเก่งไม่เป็นรองใครตามแบบฉบับพนักงานขายของตัวเอง ซึ่งอีโก้ความเป็นผู้ใหญ่ที่คิดว่าตัวเองผ่านโลกมาเยอะ รู้ดีกว่าวัยรุ่นสมัยนี้ค่อย ๆ ถูกสั่นคลอนและตอกย้ำว่าความเชื่อเช่นนั้นมันหัวโบราณและไม่เป็นที่ต้องการของสังคมการทำงานยุคไซเบอร์ การฝึกงานที่ Google มีการจับกลุ่มแบ่งทีมให้แข่งขันทำโจทย์ที่ได้รับมอบหมาย และทีมไหนที่มีคะแนนมากที่สุดในตอนท้่ายก็คือผู้ชนะและจะได้ทำงานเต็มเวลากับ Google เงื่อนไขแบบนี้ทำให้เรารู้สึกเหมือนได้ย้อนไปตอนสมัยเรียนซัมเมอร์อีกครั้ง บิลลี่กับนิค(โอเว่น วิลสัน) ต้องมาลงเอยกับกลุ่มที่เป็นเหมือนเศษเหลือเพราะไม่มีใครอยากจับร่วมทีมด้วย กลายเป็นเหมือนการรวมตัวของพวกขี้แพ้แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นม้ามืดที่มาแรงแซงโค้ง เพราะความคิดที่ประหลาดแปลกแยกแบบที่ทีมระดับเทพไม่มี และนั่นคือสิ่งที่ Google ต้องการในพนักงานของพวกเขา เอาเข้าจริง ๆ หนังมันไม่ค่อยตลกแต่ดูสนุกมากและมีการสื่อข้อความมายังสังคมก้มหน้าในปัจจุบันว่า โลกของเรายังมีอะไรเจ๋ง ๆ อีกเยอะ แค่เงยหน้าขึ้นมาอีกนิดหน่อยให้พ้นจากจอสี่เหลี่ยมก็จะพบเจอเอง แม้ตั้งแต่ต้นจนถึงบทสรุปจะไม่ค่อยมีอะไรเกินความคาดเดา แต่็ก็ชอบเหลือเกินในบรรยากาศที่ดูสดใหม่ และทำให้เรามองผลิตภัณฑ์ของ Google ที่ใช้อยู่ในชีวิตประจำวันเปลี่ยนไปจากเดิม สดชื่น เติมพลัง และฟีลกู๊ด
ส่วน Jobs ให้ความรู้สึกคล้ายกับ วัยรุ่นพันล้านภาค Apple การเริ่มจากศูนย์ของวัยรุ่นหัวขบถที่มีความมุ่งมั่นรุนแรงและสู้ไม่ถอยเพื่อก้าวขึ้นมาเป็นหนึ่งในวงการเทคโนโลยีและจะเปลี่ยนโฉมโลกใบนี้ด้วยอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ มันคือความท้าทายของคนตัวเล็กที่เชื่อว่าไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ด้วยแนวความคิดอันสุดโต่งนี้ทำให้จ็อบส์พาทั้งตัวเองและคนอื่นเดือดร้อนมานักต่อนักเพราะเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ไม่ฟังเสียงคนรอบข้างแม้กระทั่งเพื่อนสนิทที่สุดของตน แต่ท้ายที่สุดมันก็พิสูจน์ให้โลกเห็นจริง ๆ แล้วว่า "คนที่บ้าพอที่คิดว่าตัวเองเปลี่ยนโลกได้ คือคนที่ทำได้สำเร็จ" เราร้องว้าวในหลาย ๆ ฉากเพราะมีความสนใจด้านไอทีและเคยอ่านเรื่องราวของสตีฟ จ็อบส์มาบ้างแล้ว รู้สึกว่าหนังทำได้ดีทีเดียวแต่มันดันอารมณ์ออกมาไม่สุดเท่าไหร่ในหลาย ๆ ฉากที่ควรจะทำ บวกกับการเล่าชีวิตของจ็อบส์ที่มาจบแค่ช่วงเปิดตัว iPod รุ่นแรก ไม่มีพูดถึงการไปมีส่วนสำคัญของพิกซาร์ บริษัทอนิเมชั่นที่ตอนนี้โด่งดังระดับโลกส่วนหนึ่งเป็นเพราะจ็อบส์ และไม่มีการต่อสู้กับโรคร้ายที่จ็อส์เจอซึ่งถ้าใส่เข้ามาอาจจะทำให้คนอินกับหนังได้มากขึ้น แถมยังลำดับเรื่องแบบที่ถ้าคนไม่มีพื้นฐานเรื่อง Apple ก็จะมึนงงได้ แต่มันก็ให้แรงบันดาลใจอยู่ไม่น้อย แม้จะถูกทำไปเปรียบเทียบกับหนังกำเนิด Facebook อย่าง The Social Network ว่าสู้ไม่ได้เลย แต่ส่วนตัวกลับรู้สึกว่า Jobs นั้นดูง่ายกว่า สนุกกว่า และทำให้เราสนใจ Apple ได้มากกว่า
8. Ender's Game [เอนเดอร์เกม สงครามพลิกจักรวาล / เกวิน ฮู้ด] + The Hunger Games : Catching Fire [เกมล่าเกม 2 : แคชชิ่ง ไฟเออร์ / ฟรานซิส ลอว์เรนซ์]
หนังทั้งสองเรื่องว่าด้วยเด็กที่ต้องมาเป็นตัวเล่นในเกมของผู้ใหญ่ในสภาพที่ไม่จำยอมเท่าไหร่นัก Ender's Game เป็นหนังที่เนื้อหาจริงจังแม้จะมีเด็กวัยสิบกว่าขวบอยู่เต็มเรื่อง มีบทและฉากงานสร้างที่ดูล้ำยุคน่าตื่นตาตื่นใจ และแทบลุกขึ้นไปปรบมือเชียร์ตอนที่ไอ้หนูวิกกิ้น (เอซ่า บัตเตอร์ฟีลด์) บัญชาการรบในอวกาศด้วยความชาญฉลาดและว่องไวเป็นหนักหนา แต่ความอัจฉริยะของเด็กบางทีก็ไม่ทันเกมเล่ห์เหลี่ยมของผู้ใหญ่ที่สมคบคิดกัน แม้จะดูมีเหตุผลอันสมควรก็ตาม
ในขณะที่คนส่วนใหญ่บอกว่า Catching Fire เน้นหนักไปในเนื้อหาการลุกขึ้นสู้ของสังคมที่โดนกดขี่ แต่ส่วนตัวรู้สึกว่ามันสะท้อนพวกรายการแนวเรียลลิตี้โชว์ตามช่องทีวี จากผู้หญิงบ้านนอกที่ไม่มีใครรู้จักเมื่อกลายเป็นแชมป์ก็จะไม่มีชีวิตที่สงบเหมือนเดิมได้อีกต่อไป ต้องพูดตามสคริปต์ เล่นบทโรแมนติกตามที่โดนบังคับ และฝืนยิ้มตามคำสั่งทั้งที่ในใจกำลังร้องไห้อย่างเจ็บปวด หนังมาพร้อมกับฉากที่ทรงพลังและสะเทือนใจติดตา เกมล่าชีวิตครั้งที่ 75 มาพร้อมองค์ประกอบที่ใหญ่ขึ้น แต่ถ้าเทียบกันแล้วภาคแรกกลับให้อารมณ์ดิบได้มากกว่า แต่ในภาค Catching Fire ก็สามารถทำออกมาได้สนุกชวนลุ้น และฉากยิงธนูขึ้นฟ้านี่ต้องขอบอกว่าขนลุกเกรียวจริง ๆ
9. Cold Eyes [감시자들 / โชอึยซอก]
หนังเกาหลีเกี่ยวกับหน่วยสอดแนมพิเศษของกรมตำรวจที่เชี่ยวชาญด้านการสะกดรอยในภารกิจไล่ล่าอาชญากรตัวอันตรายที่รู้เท่าทันตำรวจทุกฝีก้าวและเอาตัวรอดได้ทุกครั้ง ฮายุนจู (ฮันฮโยจู) เข้ามาเป็นตำรวจหญิงหน้าใหม่ในหน่วยสอดแนมนี้่และถูกตั้งชื่อรหัสให้ว่า "หมูน้อย" เป็นผลงานรีเมคจากหนังฮ่องกงปี 2007 ชื่อ Eye In The Sky (พลิกเกมทรชน คนเหนือเมฆ)
ที่หลงรักหนังเรื่องนี้มากที่สุดก็คือแคแรกเตอร์ของฮายุนจูนี่เอง ตอนต้นเราจะเห็นว่าเธอมีพรสวรรค์ด้านสายตาที่ว่องไวมากกว่ามนุษย์ธรรมดา แต่ไป ๆ มา ๆ ก็รู้สึกว่าเธอมีจุดอ่อนที่ทำให้พลังพิเศษนั้นดูไม่มั่นคงเอาเสียเลย ทำให้เป็นนางเอกที่ดูน่าปกป้อง เต็มไปด้วยบุคลิกย้อนแย้งในตัวเอง ทั้งเข้มแข็ง/อ่อนไหวไปในเวลาเดียวกัน และถ้ามองจากสายตาส่วนตัวแล้ว พระเอกของเรื่องนี้ก็คือตัวฮายุนจูเองนี่แหละ ด้วยความห้าวและบุคลิกที่ทำให้นึกถึงแอลในเรื่องเดธโน๊ต กลายเป็นตัวละครที่หลงรักจนตั้งตัวไม่ทัน ทั้งโคตรเท่และน่ารักมาก และทำให้ฮันฮโยจูคว้ารางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมของ Blue Dragon Film Awards ครั้งที่ 34 จากบทนี้ไปในที่สุด
ในส่วนของการเดินเรื่องก็ทำออกมาได้กดดัน ลุ้นระทึก และค่อนข้างโหดดิบตามแบบฉบับหนังเกาหลี มีการเลือกใช้มุมกล้องหลากหลายที่ช่วยเพิ่มความน่าตื่นเต้น ปฏิบัติการแต่ละครั้งของหน่วยสอดแนมต้องอาศํยไม่ใช่เพียงแค่ทักษะการสังเกตสะกดรอยที่ว่องไว แต่ต้องมีความเป็น "ทีมเวิร์ค" ที่ยอดเยี่ยมในการไล่ล่าเป้าหมายและปฏิบัติภารกิจให้สำเร็จ ที่ทำให้นึกถึงหนังแนว Now You See Me / Mission Impossible
ของแถม:
ซีรี่ย์แห่งปี 2013 : Hanzawa Naoki [半沢直樹]
เป็นละครญี่ปุ่นที่เฉือนคมกันแบบดุเด็ดเผ็ดมันอย่างร้ายกาจ ตอนแรกที่ดูเห็นว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับธนาคาร ก็คิดว่ากลัวจะดูไม่รู้เรื่อง แต่ละครกลับทำให้มันดูง่ายและสนุกจนจุกเลยทีเดียว ฮันซาว่า นาโอกิ (มาซาโตะ ซากาอิ) พี่แกเล่นได้บ้ากระจุยกระจายมาก เป็นนายธนาคารผู้ไม่มีวันยอมก้มหัวให้ใคร กล้าท้าชนไม่ว่าจะใหญ่หรือมีอำนาจแค่ไหน สู้ไม่ถอยด้วยความฉลาดและไหวพริบเป็นเลิศ แถมยังมีทักษะการฟันดาบที่ทำให้เรานึกถึงเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ตลอด 10 ตอนอัดแน่นด้วยฉากกดดันลุ้นระทึก ตื่นเต้นจิกเบาะตัวเกร็ง โอ้ยมันสุดยอดมาก เป็นตัวอย่างของการเขียนบทที่แน่นและอัจฉริยะ ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเทคนิคอลังการงานสร้างอะไรเลยก็สามารถทำให้น่าติดตามกันมากขนาดนี้ และยังมีการเล่นมุมกล้องที่กดดันคล้ายบางช่วงตอนของหนังสยองขวัญญี่ปุ่นเลยทีเดียว
จุดที่น่ารักของละครเรื่องนี้ คือมันเหมือนกับพระเอกออกไปลุยสงครามชีวิตที่โหดร้ายทุกวันด้วยความห้าวหาญและกัดศัตรูไม่ปล่อย แต่พออยู่ที่บ้าน ต่อพออยู่ที่บ้านต่อหน้าภริยา แกจะเป็นคนที่อบอุ่นขี้เล่น ไม่เอาเรื่องโมโหร้ายมาโยนใส่เลย นอกจากนี้ในหนังก็ยังมีมิตรสหายยามยากของฮันซาว่า ที่ทำให้เรารู้สึกซาบซึ้งได้ทุกครั้ง เพราะเป็นเพื่อนที่เรียกว่า ถึงไหนถึงกัน!
เพลงแห่งปี 2013 : Flyers (โดย Girls' Generation)
โอ้วเพลงมันเพราะมาก ชอบจังหวะ ทำนอง แสนสนุกเหมือนเพลงประกอบอนิเมชั่นญี่ปุ่นสุด ๆ ฟินเว่อร์ ๆ
กางแขนสองข้างออกมาให้เหมือนดั่งปีก แล้วพุ่งทะยานไปอย่าได้ลังเล~
ลุกขึ้นมา! ลุกขึ้นมา! ลุกขึ้นมา! บินไปให้สูงสุดฟ้า!
แอพพลิเคชั่นแห่งปี 2013 : Tweetcaster for Twitter
เป็นแอพฯเล่นทวิตเตอร์วายร้ายแสนรักที่ขาดเธอไปไม่ได้ วันนึงอยู่กับแอพฯนี้นับสิบชั่วโมง เรียกได้ว่าเสพย์ติด มีบางครั้งที่มันทั้งล่ม ค้าง ปัญหาบั๊กดูจะมีอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็เป็นแอพพลิเคชั่นเล่นทวิตเตอร์บนแอนดรอยด์ที่ฟังก์ชั่นครบที่สุด จัดวาง UI ได้สะดวกที่สุด (แม้หน้าตาไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่) เป็นแอพฯที่ผูกติดกับชีวิตมาก ๆ จนตอนนี้ยังหาแอพฯไหนมาแทนการใช้งานไม่ได้ครบ 100%
โอ้วมันเป็นปรากฏการณ์จริง ๆ เลยประโยคนี้
